Zware jungle tocht

Hallo allemaal,
Allereerst fijn dat iedereen even als reacties plaatst hoeveel trappen zij gelopen hebben. Heel boeiend.

Succes met lezen!!!

Hier weer eindelijk een mailtje uit Thailand. Het is hier nog steeds erg leuk en zeer mooi.

Maandag zijn we op de 3-daagse trekking geweest,helaas werd dit een 2-daagse trekking (later meer).
Maandag werden we opgehaald om te vertrekken naar een mooi nationaal park in Thailand. Voor we afgezet werden kregen we inlichtingen van de toeristen politie: er zijn 3 dingen waar je in de jungle dood aan kan gaan, 1) De zon, heet en fel, pet is noodzakelijk 2) Uitdroging, we moesten veel drinken en er zouden veel stops komen om te drinken, vooral die dag was dit nodig. 3) De malaria muggen (waarom vertellen ze ons in NL dat die er niet meer zijn in Thailand). Maar goed de toeristen politie vergat te zeggen dat de reis ernaartoe ook levensgevaarlijk was. De weg was erg hobbelig en je zit in een omgebouwde truck niet erg veilig. (maar we hebben het overleeft anders zaten we hier niet een bericht te typen).

Om 11.30uur ergens gedropt. Met een rugzak op moesten we beginnen aan de tocht. Het was bloedheet (zeker 35 graden) en we liepen in de felle zon nergens was schaduw te vinden. Marleen liep redelijk door en kon goed bij de groep blijven Jolijn liep gezellig bij de gids achteraan. Voor en achteraan liep een gids. We hielden elkaar wel in de gaten met het water drinken. De eerste paar km gingen redelijk, we hadden wel steile wegen, maar ja je begint net en dan is het nog leuk, ondanks te hitte (net een eerste schooldag). Toen we wat meer in de jungle kwamen (werd er niet minder heet om), begon de moeilijke tocht. De paden werden smaller en steeds moeilijker begaanbaar en erg steil (niet voor te stellen en niet uit te leggen). Maar goed, helemaal bezweet kwamen we aan bij de lunchplaats. In een rieten huisje midden in de jungle kregen we ..... Je raad het al RIJST (voor de verandering).
Maar goed na de lunch moesten we verder.
Soms balanceerden we echt op het randje van de dood. We liepen langs ravijnen op smalle paden en met losse kiesels. Het was bloedheet maar we moesten nog uren lopen voordat we er waren. Jolijn en Marleen gingen achteraan lopen bij de gids. We kregen het iets zwaarder. De groep raakte steeds verder voor.Marleen kreeg zelfs last van haar enkels, de stenen daar lagen los en je kon ze echt niet ontwijken (zoveel)Soms gleed je er gewoon over uit. Maar Marleen had geen keus ze moest door (want terug was geen optie (en opgeven nog minder, tja eigenwijs).
Onze gids (die achteraan liep) die had Nederlands geleerd: "langzaam lopen" en het liedje: ik heb een toeter op mijn waterscooter kende hij ook. Hij was echt grappig en hij bedacht veel dingen om onze aandacht van het lopen af te leiden.Zoals chilli plukken en spinnen zoeken etc. (te veel en te lang om uit te leggen).
Na heel veel ups en downs gelopen te hebben (steiler dan je, je voor kan stellen en op paden die onbegaanbaar waren (foto's zien jullie in NL) kwamen we bezweet, levend en wel aan in de village van de langnekken (die met die ringen om de hals (tja net of tijgers hen niet in de benen etc dood kunnen bijten), Maar goed minder leuk dan verwacht. We konden eindelijk gaan douchen, nou ja een straal water uit de kraan was de douche (mmmm minder als je zo bezweet bent).
Eindelijk kwam het eten en weer rijst (die Marleen onderhand de keel uitkomt).
Na het eten nog even een kaartspellletje met z'n allen. en daarna een kampvuur.
Iedereen ging rond negen uur naar bed (tja die verrekte hollanders dus niet). We gingen wel tandenpoetsen en omdat Jolijn nog niet klaar was ging Marleen nog even zitten bij onze gidsen bij het kampvuur. Jolijn kwam er bij zitten en de gidsen gaven ons een voetmassage, dus bleven we langer zitten. Het was best gezellig een beetje ouwehoeren. Na een tijdje zei een gids dat hij Marleen wel leuk vond en wel wilde trouwen met Marleen. Dus wij een beetje mee ouwe hoeren (bleek later dat hij Marleen echt leuk vond , tja weten wij veel, zo naief zijn we wel). Toch gingen we maar even slapen op een harde ondergrond (matrassen wat zijn dat?).

De volgende dag was er een ontbijt en goddank geen rijst maar toast. We waren bang voor de rijst. Dus kwam de gids weer naar Marleen toe en begon weer te ouwehoeren (dat dachten we, maar we kregen in de gaten dat hij het meende).

Na het ontbijt gingen we weer lopen. Nu begonnen we meteen met een nog steilere en hogere berg (niet te beklimmen) Marleen ging goed en had de pas er lekker in, maar bij Jolijn begonnen er serieuse problemen. Marleen liep wat verder voor haar en Jolijn liep bij de gids. Marleen keek en zag dat het niet goed ging de gids had Jolijns tas al overgenomen, maar ze kon amper een stap zetten. Na een tijdje (Marleen liep een stuk voor Jolijn) zag Marleen haar niet meer, dus sprinte ze naar beneden (tja levensgevaarlijk, maar Marleen schrok omdat ze Jolijn niet zag), gelukkig zat ze op een steen uit te rusten. Alleen kreeg ze moeilijk adem (en ook nu weer geldt terug gaan heeft geen zin en opgeven is geen optie) Maar doorgaan ging ook moeilijk, maar was de enige oplossing aangezien we midden op een berg stonden. Op Jolijns tempo beklommen we de berg en kwamen we veilig boven. Na een lang stuk door moeilijke paden kwamen we aan bij het olifantenkamp.
Daar hebben we olifant gereden. en een lunch van rijst gehad.
Omdat we die dag nog veel ups en down smoesten lopen en de dag erna ook besloot Jolijn met veel moeite (en pijn in het hart) om de tocht te staken en met de 2-daagse mee te gaan. Ze wilde dat Marleen met de 3-daagse verder ging maar dat vond Marleen dat dat niet kon en besloot met haar mee te gaan (tuurlijk vond ze het jammer maar er was geen andere optie we zijn immers met zijn 2en).

Na het olifantenkamp werden de 2- en 3-daagse gesplitst de 3-daagse ging lopen en de 2-daagse ging met de auto mee. Marleen en een Indisch meisje moesten bij de gids voorin (later weet je waarom). We werden naar de watervallen gebracht en naar het wild water raften, en daarna naar het bamboo raften (dit zijn de niet zo boeiende onderdelen om helemaal uit te gaan leggen, vertellen we thuis wel anders wordt het bericht te lang, haha, dat is ie al).

Op de terug weg zei de gids dat hij niet wist waar ons hotel was (wist ie wel) Dus reed hij ons hotel voorbij, vreemd dachten we nog. Hij zette het Indische meisje af, waardoor Marleen nog alleen met hem in de auto zat (de rest zat in de bak van de truck) En toen begon hij of ze met hem wilde gaan eten en wilde gaan stappen, mmmm NEE!!! en of ze met hem mee wilde naar het festival (wat in het weekend is). Nee ook dat niet. haha. Dat vond hij niet leuk en reed naar ons hotel, Marleen kreeg nog een knuffel maar die was erg teleurstellend. Tja sorry hoor.

Toen was het tijd voor een heerlijke douche en een lekker bed!!


We hopen op veel reacties op de site!!!Erg leuk om wat te horen van jullie.

Veel liefs Jolijn en Marleen.